ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: Η σύγκρουση των δύο γενεών

ΚΕΙΜΕΝΟ

 

  Η εφηβική ηλικία είναι η ηλικία της κρίσης, των συγκρούσεων και των προβλημάτων εξαιτίας των ψυχοσωματικών αλλαγών και των κοινωνικών απαιτήσεων,
χωρίς όμως να υπάρχει η παράλληλη παροχή εκ μέρους της κοινωνίας της κατάλληλης βοήθειας για την ομαλή ένταξη των εφήβων στην κοινωνία. Ας έχουμε υπόψη μας ότι οι συγκρούσεις του εφήβου με τους ενηλίκους είναι εκδήλωση ψυχικής υγείας, θετικής εμπειρίας και δείγμα φυσικής ανέλιξής του προς την ωριμότητα και φυσικής διαδικασίας, που οδηγεί στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Αυτές όμως είναι ευτυχώς παροδικές και γι’ αυτό πρέπει ν’ ανησυχούμε γι’ αυτές μόνο, όταν είναι διαρκείς και εκδηλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο έφηβος ζητά ανεξαρτησία στην δράση του και για αυτό, όταν οι γονείς του την αρνηθούν, μπορεί μερικές φορές να φτάσει να φύγει ακόμα και από το σπίτι του. Πάντως πρέπει να συνειδητοποιήσουν ι γονείς ότι τα παιδιά τους δεν είναι εξάρτημά τους και επομένως για το καλό των παιδιών αλλά και το δικό τους επιβάλλεται να βοηθήσουν στη χειραφέτηση των παιδιών τους, με το να παραιτηθούν από τον κυρίαρχο ρόλο τους πάνω σ’ αυτά, στην ανάπτυξη σχέσεων και τη σύνδεσή τους με πρόσωπα ή ομάδες έξω από την οικογένειά τους.

  Στις περιπτώσεις των συγκρούσεων η σωστή αντιμετώπιση των εφήβων είναι να τους ακούει κανείς με προσοχή και χωρίς διακοπή ως το τέλος. Αλλά κατόπιν, αντί να υπογραμμίζουμε τα λάθη τους, να τους κριτικάρουμε, να απορρίπτουμε τη γνώμη τους και να φιλονικούμε μαζί τους, είναι ανάγκη να συζητούμε μαζί τους τα θέματα και τις απόψεις τους με ηρεμία, με ησυχία, με σεβασμό, σοβαρότητα και σαν ίσοι προς ίσους. Ύστερα θα διατυπώνουμε τις δικές μας απόψεις με ηρεμία και χωρίς να απευθυνόμαστε προς αυτούς, σαν να είναι κατώτεροί μας και μικρά παιδιά. Μόνο τότε θα αρχίσουν να σκέπτονται και να δέχονται τις συμβουλές μας, τις σκέψεις μας και τις αξίες μας. Αντίθετα όμως, αν απομακρυνθούν οι νέοι από τους γονείς τους και από άλλα αξιοσέβαστα πρόσωπα και απορρίψουν τις γνώμες και τις αξίες τους, τότε υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθούν από τις ιδέες άλλων, που μπορεί να τους βλάψουν. Επίσης αποτελεί σφάλμα των γονέων και μάλιστα ολέθριο να μη συγχωρούν τα παιδιά τους για τα σφάλματά τους, Αλλά και αυτοί οι ίδιοι, όταν σφάλλουν, δεν πρέπει να διστάζουν να ζητούν συγγνώμη από τα παιδιά τους. Έτσι θα τα συνηθίσουν και αυτά να συγχωρούν τους άλλους και να τους ζητούν συγγνώμη. Με τον τρόπο αυτό απαλλάσσονται από τα συναισθήματα ενοχής και μνησικακίας και χαίρονται τη ζωή.

  Οι νέοι κατά κανόνα δεν ανέχονται την πολλή ηθικολογία, την ηθική του συμβιβασμού και την πολιτική σκοπιμότητα και επιθυμούν την ευθύτητα, την τιμιότητα και τη δικαιοσύνη σε απόλυτο βαθμό. Ζητούν από τους μεγάλους για το ποιο είναι το σωστό έμπρακτα παραδείγματα και όχι λόγια. Διαφορετικά όχι μόνο τους μιμούνται, αλλά και τους υπερθεματίζουν στην ανάρμοστη συμπεριφορά. Πρέπει να ξέρουμε πάντοτε ότι στις διανθρώπινες σχέσεις οι συγκρούσεις λύνονται με αμοιβαίες υποχωρήσεις και αλληλοπροσαρμογή, που πραγματοποιείται με το «να κατορθώνει να ικανοποιεί κανείς τις ατομικές του ανάγκες και τις προσδοκίες των άλλων», με τους οποίους έρχεται σε επαφή και επικοινωνία.

  Η ορθή και αποτελεσματική αντιμετώπιση των εφηβικών συγκρούσεων επιτυγχάνεται με τη βαθιά κατανόηση των εφήβων από τους ενηλίκους και ιδιαίτερα από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς τους. Οι έφηβοι αισθάνονται βαθιά την ανάγκη της επιτυχίας, της ασφάλειας, της αγάπης, της αναγνώρισης και της κατανόησης από τους άλλους. Και κατανόηση σημαίνει α) να ξεπεράσουν οι ενήλικοι τον εγωισμό τους και να συνειδητοποιήσουν, τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι εξαιτίας της ηλικίας τους και των ιδιαίτερων οικογενειακών συνθηκών και του κοινωνικού περιβάλλοντος, μες στο οποίο ζουν, και β) να τους αναγνωρίζουν ως αυτόνομες προσωπικότητες με τη δική τους ιδιομορφία και να τους αντιμετωπίσουν με όλες τις πιθανές ανάγκες τους και με τις αδυναμίες τους. Έτσι αποκτιούνται ο σεβασμός, η εκτίμηση, η εμπιστοσύνη και η αγάπη των εφήβων, τα οποία διώχνουν την αποξένωση και την ψυχρότητα και τους κάνουν να ανοίξουν την καρδιά τους και να φιλοτιμηθούν, για να δεχτούν τη βοήθεια των ενηλίκων.

(Βασ. Κ. Αναστασιάδης, Ψυχοπαιδαγωγική Της εφηβικής ηλικίας)

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Α1. Τι απαιτούν, σύμφωνα με το κείμενο, οι νέοι από τους ενηλίκους και τι πράττουν όταν οι ενήλικοι δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των νέων; Απαντήστε με δικά σας λόγια σε μια παράγραφο

60-80 λέξεων.

(Μονάδες 10)

2. Με ποιον τρόπο οι ενήλικοι αρμόζει να δείξουν την κατανόησή τους προς τους νέους, σύμφωνα με το κείμενο; Απαντήστε με δικά σας λόγια σε μια παράγραφο 60-80 λέξεων.

(Μονάδες 10)

Β.1. Ποια γραμματικά πρόσωπα χρησιμοποιούνται στο κείμενο και τι σκοπό εξυπηρετούν;

(Μονάδες 5)

2. Δομή και τρόπος ανάπτυξης της τέταρτης παραγράφου του κειμένου.

(Μονάδες 5)

3. Να δηλώσετε ποια νοηματική σχέση δηλώνουν οι διαρθρωτικές λέξεις-φράσεις: κατόπιν, επίσης, όχι μόνο....αλλά και, για να

(Μονάδες 4)

4. Αφού σχηματίσετε τις κατάλληλες ομόρριζες λέξεις  (απλές ή σύνθετες και χρησιμοποιήστε όποιο μέρος του λόγου ταιριάζει) του ρήματος διατυπώνουμε, να συμπληρώσετε τα κενά:

I. Αγόρασα ένα πολύ καλό ........... μηχάνημα για να δημιουργώ αντίγραφα των εγγράφων που χρειάζομαι.

II. Αυτό το βιβλίο έχει πουλήσει πολλά ........... με αποτέλεσμα ο εκδοτικός του οίκος να έχει κερδίσει πολλά λεφτά από αυτό.

III. Όσα χρόνια και να περάσουν, αυτό το ευχάριστο γεγονός έχει ............. στην μνήμη μου και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

(Μονάδες 6)

5.α) Να γράψετε σε πιο απλό ύφος τις λέξεις: παροδικές, εκδηλώνονται, να συνειδητοποιήσουν, χειραφέτηση, υπερθεματίζουν.

(Μονάδες 5)

β) Να γράψετε αντώνυμα των: παροδικές, χειραφέτηση, απορρίψουν, έμπρακτα, αμοιβαίες

(Μονάδες 5)

Γ. Σε ομιλία 400-500 λέξεων διευθυντή σχολείου προς τους μαθητές να αναπτύξετε τα αίτια του χάσματος γενεών και τρόπους γεφύρωσής του.

(Μονάδες 50)

ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr/files/1/2014/05/06/%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%9B/GLWSA.3.pdf