Η πραγματικότητα της Ενωμένης Ευρώπης

 ΚΕΙΜΕΝΟ: 

  Το ότι οι πολίτες που θα µορφώνονται στη σχολική µας εκπαίδευση είναι, εκτός απροόπτου, προορισµένοι να ζήσουν σε µιαν "Ευρώπη χωρίς σύνορα", όπου θα µπορούν να διακινούνται ελεύθερα στις χώρες της Κοινότητας, να ζουν και να εργάζονται σ' αυτές και να συνεργάζονται στενά µε τους πολίτες άλλων χωρών της Ενωµένης Ευρώπης, επιβάλλει να γίνουν οι ανάλογες προβλέψεις τόσο στο εκπαιδευτικό σύστηµα της Ελλάδος όσο και στα συστήµατα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Μερικές απ' αυτές είναι: η καλύτερη γνωριµία των λαών µεταξύ τους στο επίπεδο της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισµού, η αµοιβαία κατανόηση, η αναζήτηση των χαρακτηριστικών που ενώνουν τους λαούς µεταξύ τους µε την παράλληλη άµβλυνση των διαφορών, των ευαισθησιών και των ιδιαιτεροτήτων κάθε λαού, η καλλιέργεια των βαθύτερων πολιτισµικών δεσµών και αξιών που ενώνουν την Ευρώπη αποτελώντας ό,τι είναι γνωστό ως δυτικοευρωπαϊκός πολιτισµός. Μέσα από την παιδεία των λαών της Ευρώπης πρέπει να εκλείψει η "ιστορία του µίσους", χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι η απαραίτητη "ιστορική µνήµη" κάθε λαού θα καταλήξει σε "ιστορική λήθη".

  Με λίγα λόγια, η παιδεία µας -καθώς και η παιδεία των άλλων ευρωπαϊκών χωρών- πρέπει να διαχύσει σε όλα τα γνωστικά αντικείµενα και στο πεδίο της αγωγής των αυριανών Ευρωπαίων πολιτών τη λεγόµενη ευρωπαϊκή διάσταση. Πρέπει επίσης να διευκολύνει και να αξιοποιήσει µεταξύ των λαών της Ευρώπης τη διακίνηση των ιδεών, των προβληµατισµών και των εµπειριών στην παιδεία και τον πολιτισµό, ώστε ό,τι ονοµάζεται Ενωµένη Ευρώπη να πραγµατωθεί βαθµηδόν στο πιο απαιτητικό και ουσιαστικό επίπεδο, το επίπεδο της παιδείας και το συνειδησιακό επίπεδο.

  Κι όλα αυτά χωρίς η παιδεία να αποβεί εις βάρος της προσδιοριστικής για κάθε χώρα διάστασης: της εθνικής παιδείας και της καλλιέργειας εθνικής συνείδησης. Δεν χρειάζεται -ούτε άλλωστε το επιτρέπει ο χώρος- να επιχειρηµατολογήσει κανείς, γιατί η εθνική παιδεία και η εθνική συνείδηση δε συγκρούονται αντιστοίχως προς την ευρωπαϊκή παιδεία και την ευρωπαϊκή συνείδηση. Η καλλιέργεια της γλώσσας, της παράδοσης, της θρησκείας, των δεσµών που συνέχουν συγχρονικά και διαχρονικά ένα έθνος, ο υγιής εθνισµός µε µια λέξη, όχι µόνο δε συνιστά αντίφαση στο θεσµό της Ενωµένης Ευρώπης, αλλά αποτελεί προϋπόθεση υπάρξεώς του. Η υπέρβαση του εθνισµού κάθε χώρας-µέλους χάριν µιας Ενωµένης Ευρώπης δε σηµαίνει και κατάλυση του εθνισµού, ως χωριστής καιαυθύπαρκτης ιστορικής συνείδησης κάθε λαού. Αλλιώς η Ενωµένη Ευρώπη θα κατέληγε να είναι "σφουγγάρι" στην ιστορία και τη συνείδηση κάθε εθνικής οντότητας.

Γ. Μπαμπινιώτης, Παιδεία, Εκπαίδευση και Γλώσσα, εκδ. Gutenberg

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

Α. Να αποδώσετε περιληπτικά το νόηµα του κειµένου σε 100 περίπου λέξεις.

Μονάδες 25

Β1. Τι νοµίζετε ότι εννοεί ο συγγραφέας λέγοντας ότι "ο υγιής εθνισµός αποτελεί προϋπόθεση υπάρξεως του θεσµού της Ενωµένης Ευρώπης"; Να απαντήσετε σε µία παράγραφο 15 σειρών.

Μονάδες 16

Β2. α) Να δικαιολογήσετε σε κάθε περίπτωση τη χρήση εισαγωγικών από το συγγραφέα.
β) Μελετήστε προσεκτικά την πρώτη παράγραφο του κειµένου και εντοπίστε τον τρόπο ή τους τρόπους µε τους οποίους αναπτύσσεται η θεματική περίοδος.

Μονάδες 13

Β3. Να αντικαταστήσετε τις υπογραµµισµένες λέξεις με άλλες συνώνυμες: παράλληλη άµβλυνση των αντιθέσεων, τόνωση των συγκλίσεων, να διαχύσει σε όλα τα γνωστικά αντικείµενα, ό,τι ονοµάζεται Ενωµένη Ευρώπη να πραγµατωθεί, των δεσµών συνέχουν ένα έθνος, κατάλυση του εθνισµού.

Μονάδες 6

Γ. Στο κείµενο τονίζεται ο ρόλος της παιδείας στην πραγµάτωση του ευρωπαϊκού οράµατος µε την καλλιέργεια της ευρωπαϊκής συνείδησης. Με ποιους συγκεκριµένους τρόπους νοµίζετε ότι µπορεί να γίνει αυτό; Πώς, παράλληλα, θα διασφαλιστεί η εθνική υπόσταση των χωρών που συµµετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συνεπώς και της Ελλάδας; Πώς νοµίζετε ότι µπορούν να συµβάλλουν οι νέοι; (600 λέξεις)

Μονάδες 40