Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

ΚΡΙΤΗΡΙA ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΤΑ ΖΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ

…Σύμφωνα με μία δημοσκόπηση της Gallup (1990, δείγμα 1232 ενήλικες Αμερικανοί) το 52% του συνόλου εμπιστεύεται την Αστρολογία. Δηλαδή η πλειοψηφία! Κι ας μην έχει αποδειχθεί ποτέ (πειραματικά και στατιστικά) ότι υπάρχει αιτιολογική σχέση ανάμεσα στις κινήσεις των άστρων και των ανθρώπων. (Αντίθετα, όποιες προσπάθειες έγιναν, απέδειξαν περίτρανα την έλλειψη κάθε αντιστοιχίας).
   Κι όμως από καμία «σοβαρή» εφημερίδα μας δεν λείπει το ωροσκόπιο. Οι αστρολόγοι των ΜΜΕ γίνονται «μεντιατικές» προσωπικότητες, κι αντί να στιγματίζονται ως απατεώνες, πλουτίζουν χάρη στην ευπιστία των αφελών.
   Ζούμε στην εποχή της επιστήμης και της τεχνολογίας. (Η δεύτερη δεν είναι άλλο από την εφαρμογή και υλοποίηση της πρώτης). Οι αποδείξεις για την εγκυρότητα της επιστημονικής μεθόδου είναι χειροπιαστές και καθημερινές – από τον διακόπτη που ανάβει το φως μέχρι το κινητό τηλέφωνο. Χάρη στην επιστήμη έχει διπλασιαστεί ο μέσος όρος της ζωής μας, έχουν καταργηθεί οι αποστάσεις, έχουν φωτιστεί μεγάλα μυστήρια του σύμπαντος, έχουν εξαφανιστεί φοβερές ασθένειες, έχουν βελτιωθεί οι καθημερινές συνθήκες της ζωής μας.
   Από όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, μόνο η επιστήμη προοδεύει. […] Τείνουμε να σνομπάρουμε την «πρόοδο» κι αυτό το κάνουμε από τις άνετες κατοικίες μας (με κλιματισμό και θέρμανση), από τα σύγχρονα νοσοκομεία μας, τα γεμάτα ψυγεία μας και τα γρήγορα αυτοκίνητα και αεροπλάνα μας. Ας πάει να μιλήσει κανείς εναντίον της προόδου σε φτωχούς του Τρίτου Κόσμου και θα τον πάρουν με τα λεμόνια (αν έχουν…) Αυτοί ζουν σαν τους μακρινούς πρωτόγονους προγόνους μας, κυνηγημένοι από την στέρηση, τα καιρικά φαινόμενα, τις επιδημίες, τους λιμούς.
   Κι όμως. Παρόλη την ορατή πρόοδο της επιστήμης, παρόλη την καθημερινή επιβεβαίωση της επιστημονικής μεθοδολογίας, έχουμε γεμίσει ψευδο-επιστήμες, παρα-επιστήμες, δεισιδαιμονίες, μυστικιστικά και αποκρυφιστικά δόγματα, παράλογες θεωρίες. Άνθρωποι υποφέρουν (και ενίοτε πεθαίνουν) επειδή, αντί για την ιατρική επιστήμη, εμπιστεύονται «εναλλακτικές» θεραπείες. Άλλοι πληρώνουν μεγάλα ποσά σε μέντιουμ και μάντεις για να τους αποκαλύψουν αυτά που κανείς δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει.
   Γιατί υπάρχει αυτή η τόσο χτυπητή αντίθεση; Γιατί στην εποχή της επιστήμης θάλλουν τόσο πολύ οι αντι-επιστημονικές δοξασίες; […]
   Μία εξήγηση λέει πως η εξέλιξη της νοοτροπίας των ανθρώπων δεν συμβαδίζει με την ανάπτυξη της επιστήμης. Αν σήμερα το 52% πιστεύει στην Αστρολογία, τον Μεσαίωνα πρέπει να ήταν το 99%. Κι ίσως χρειασθούν ακόμα μερικοί αιώνες για να αποκτήσει ο μέσος άνθρωπος μία νοητική θωράκιση εναντίον όλων όσων προσπαθούν να του υποβάλουν διάφορες παράλογες (αλλά χρήσιμες για τις ανάγκες του) ψευτοθεωρίες. Η επιστήμη μπορεί να πέτυχε πολλά – αλλά δεν έλυσε βασικά προβλήματα της ζωής: από την γνώση του μέλλοντος, μέχρι το μυστήριο του θανάτου.
   Εκεί λοιπόν εισχωρεί η παρα-επιστήμη που διατείνεται ότι συμπληρώνει τα κενά. Μερικοί μάλιστα έχουν τρομάξει με την ταχύτητα της εξέλιξης και τις αρνητικές της πλευρές. Έτσι γυρίζουν το βλέμμα προς τα πίσω, προς την αγνή και «φυσική» ζωή, τις αθώες και άδολες ρίζες. (Όλα αυτά ξεκινάνε από τον «ευγενή άγριο» του Ρουσσώ και τους Ρομαντικούς απογόνους του).
   Η διάδοση των ψευδοεπιστημών έχει άμεση σχέση με την παρακμή των θρησκειών και του θρησκευτικού συναισθήματος. Ο άνθρωπος, χάνοντας την πίστη του στις ξεκάθαρες συντεταγμένες του θρησκευτικού δόγματος, αναζητεί εναλλακτικές λύσεις. Βέβαια και οι θρησκείες δεν είναι άλλο παρά θεσμοποιημένες δεισιδαιμονίες. Απλώς τις έχουμε συνηθίσει. […]. Και είναι χαρακτηριστικό το πόσο συστηματικά και πεισματικά κυνηγάνε οι εκκλησίες τις λεγόμενες «αιρέσεις» αλλά και τις παραφυσικές πρακτικές, που δεν είναι άλλο από ανταγωνιστικά μαγαζιά.
   Από τη στιγμή λοιπόν που ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μεταφυσική παρηγοριά (εκεί η επιστήμη δεν έχει να προσφέρει) και δεν την βρίσκει πια στην παραδοσιακή πίστη του, είναι φυσικό να καταφεύγει σε κάθε είδους δοξασίες οι οποίες εμφανίζονται πιο εκσυγχρονισμένες (π. χ. αστρολογία με ηλεκτρονικούς υπολογιστές!).
   Φτάσαμε στην ρίζα του προβλήματος. Η ανασφάλεια και αδυναμία του ανθρώπου τροφοδοτούν όλες αυτές τις καταστάσεις. Το ανθρώπινο ον αργεί να ενηλικιωθεί. Δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τον κόσμο χωρίς Πατρική Προστασία ή Μεταφυσική Παραμυθία. Ακόμα κουβαλάει μέσα του το δέος του πρωτόγονου. Βαθιά του κρύβει ένα φοβισμένο ζώο. Τον φόβο και το δέος εκμεταλλεύονται όλοι οι ψευδοπροφήτες. Πουλάνε ναρκωτικά του νου – συχνά πιο επικίνδυνα από την ηρωίνη.
Ν. Δήμου, Ελευθεροτυπία 3-8-2003

ΘΕΜΑΤΑ
Α. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 100-120 λέξεις.
Μονάδες 25

Β1. Ποια συλλογιστική πορεία ακολουθήθηκε στην 9η παράγραφο («Η διάδοση των…μαγαζιά») και ποια σε όλο το κείμενο;
Μονάδες 8

Β2. Εντοπίστε και αξιολογήστε το συλλογισμό της 10ης παραγράφου («Από τη στιγμή…υπολογιστές»).
Μονάδες 6

Β3. Σε ποιο είδος κειμένου κατατάσσεται το παραπάνω κείμενο;
Μονάδες 5

Β4. Ποιους τρόπους πειθούς χρησιμοποιεί ο συγγραφέας;
Μονάδες 6

Β5. Να γράψετε ένα συνώνυμο για κάθε μια από τις παρακάτω λέξεις:
στιγματίζονται

σνομπάρουμε

θάλλουν

διατείνεται

δοξασίες

Μονάδες 10

Γ. Παραγωγή κειμένου:
Με αφορμή το κείμενο του Ν. Δήμου, που διαβάστηκε στην τάξη σας, αναλαμβάνετε να δημοσιεύσετε ως εκπρόσωπος του σχολείου σας στο διαδίκτυο ένα άρθρο με θεματικούς άξονες α) την ερμηνεία της επιστημονικής προόδου και της πίστης σε αντι-επιστημονικές δοξασίες και β) το κόστος αυτής της πίστης. (500-600 λέξεις).
Μονάδες 40

Επιστήμονας αποκλειστικά ειδικευμένος ή πολύπλευρα μορφωμένος;

ΚΕΙΜΕΝΟ:

  Είναι γεγονός πως η ειδίκευση είναι απαραίτητη, είναι αντικειμενική νομοτέλεια. Όσο μεγαλύτερη εμβάθυνση γίνεται σ’ έναν τομέα, τόσο μεγαλύτερο είναι το όφελος των ανθρώπων. Η μονόπλευρη, όμως, ενασχόληση μ’ ένα αντικείμενο, με μια πλευρά του μπορεί να οδηγήσει στην τυποποίηση, στη ρουτίνα, στην αποσπασματικότητα. Όταν η εξειδίκευση γίνεται αυτοσκοπός απογυμνώνεται το επιστημονικό έργο από την κοινωνική του ουσία, αποσυνδέεται από την κοινωνική του εφαρμογή. Μπορεί, πολύ εύκολα, να δικαιολογηθεί και η αντιανθρωπιστική χρήση της επιστήμης, η σύνδεσή της με μεγάλα ανθρωπιστικά συμφέροντα. Στο όνομα μιας τεχνοκρατικής αντίληψης απογυμνώνεται η επιστήμη από την ανθρωπιστική της ουσία. Ταυτόχρονα, καθώς ο ίδιος ο επιστήμονας αποξενώνεται πολύπλευρα από τους άλλους ανθρώπους, αποξενώνεται και από τον ίδιο του τον εαυτό. Γίνεται μονοδιάστατος.
  Αντίθετα ο επιστήμονας που γνωρίζει την ουσία του έργου του έχει διαφορετικές απαιτήσεις και από τον ίδιο του τον εαυτό και από το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται. Κοινωνικά ευαισθητοποιημένος συμβάλλει μέσα από την επιστήμη του στην κοινωνική εξέλιξη. Δεν εννοεί την πολύπλευρη μόρφωση ως αθροιστική ενασχόληση με διάφορες τέχνες ή με άλλους τομείς του επιστητού, αλλά ως ουσιαστική ανάγκη ζωής, ως προϋπόθεση για την πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, για την ιστορική δικαίωση του έργου του.
  Χρειάζεται, όμως, εδώ να θίξουμε και μια άλλη πλευρά που έχει αναδείξει η ίδια η ανάπτυξη της επιστήμης σήμερα. Είναι γνωστό πως όσο μεγαλύτερη είναι η κατάκτηση ενός γνωστικού τομέα, τόσο πιο πολύ γίνεται φανερή η σύνδεσή του με άλλους τομείς της επιστήμης. Η τάση για ειδίκευση μετατρέπεται στο διαλεκτικά αντίθετό της, στη γενίκευση μέσω της ανάπτυξης των σύνθετων επιστημών (π.χ. κυβερνητική, πληροφορική, βιομηχανία, αστροναυτική, εφαρμογή των μαθητικών σ’ όλες τις επιστήμες, κ.λπ.).
  Η παραδοσιακή αντίληψη για την εξειδίκευση αρχίζει να ανατρέπεται μπροστά στα νέα δεδομένα. Για να μπορέσει ένας επιστήμονας ν’ ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις χρειάζεται να έχει επίγνωση της ενότητας της γνώσης, επίγνωση της πολυμορφίας της. Οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις έχουν γίνει από ανθρώπους με ευρείς ορίζοντες σκέψης, πλούτο γνώσεων και ενδιαφερόντων. Ο Αϊνστάιν έλεγε πως ο Ντοστογιέφσκι του έδωσε πολύ περισσότερα απ’ ό,τι ο Γκάους. Αλλά και οι μεγάλοι επιστήμονες της Αναγέννησης ήταν άνθρωποι με δύναμη σκέψης, με πάθος. Ήταν πολυμαθείς. Το πρότυπο του Homo universalis (καθολικός άνθρωπος) χαρακτήριζε τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, τον Ντύρερ, τον Μακιαβέλι, τον Λούθηρο.
  Το βασικό στοιχείο της προσφοράς ενός επιστήμονα έγκειται στο να συμβάλει μέσα από το έργο του έργο του στην απελευθέρωση του ανθρώπου. Για να γίνει αυτό κατορθωτό χρειάζεται πρώτ’ απ’ όλα η προσωπική συνειδητοποίηση και η ευθύνη του επιστήμονα για το κοινωνικό αποτέλεσμα του έργου. Το επιστημονικό έργο δεν είναι κοινωνικά ουδέτερο έργο. Όσο κι αν οι τύποι, οι αριθμοί, οι έννοιες έχουν μια «απρόσωπη» ταυτότητα, αν τα δούμε απομονωμένα στους τοίχους ενός εργαστηρίου ή στις σελίδες ενός βιβλίου, κατά την έξοδό τους στον κοινωνικό στίβο αποκτούν συγκεκριμένη ταυτότητα, η οποία καθορίζεται από τον τρόπο εφαρμογής τους.
  Σ’ αυτό το σημείο έγκειται και η ευθύνη, η προσωπική στάση του επιστήμονα. Μια θετική για την ανθρώπινη πρόοδο εξέλιξη συνεπάγεται μια πολύπλευρη μόρφωση του επιστήμονα καθοριστική για το πώς εννοεί και κατανοεί τη συμμετοχή του μέσα από το έργο του στην κοινωνική ζωή.
Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η πρώτη επιλογή αφορά τον ίδιο τον επιστήμονα. Είναι δική του ευθύνη το αν γίνει διαβασμένο ανδράποδο, βολικό και υπάκουο σε κάθε λογής αντιανθρωπιστικές επιδιώξεις ή αν, μετουσιώνοντας τις ειδικευμένες γνώσεις του σε γνώση, συνδέει τα όσα γνωρίζει με το κοινωνικό, συλλογικό όφελος. Είναι δική του επιλογή τον να ζέψει τις γνώσεις του υποζύγιο σε ιδιοτελή συμφέροντα ή το να επιλέξει τον δρόμο της υψηλής ευθύνης που διακρίνει τον άνθρωπο ο οποίος έχει συνείδηση της κοινωνικής αναφοράς του έργου του.
  Είναι όμως και θέμα γενικότερο το πώς θα δημιουργηθούν εκείνοι οι κοινωνικοί όροι οι οποίοι θα διευκολύνουν τις επιλογές ενός επιστήμονα και θα εξουδετερώνουν τις πιέσεις οι οποίες πιθανόν εξασκούνται πάνω του.

Αιμιλία Καραλή, Λόγος, τεχνική και τέχνη στην έκθεση Εκδ. Στάχυ, 1993, σελ. 317-318

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Α. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 100-120 λέξεις.
(Μονάδες 25)
Β1. Με ποιόν τρόπο είναι ανεπτυγμένες οι λεπτομέρειες της τέταρτης παραγράφου; Γιατί η συγγραφέας επιλέγει αυτόν τον τρόπο, για να ενισχύσει τις απόψεις της;
(Μονάδες 20)
Β2. Να βρείτε συνώνυμα των παρακάτω λέξεων (ένα για την καθεμία): μονοδιάστατος, απαιτήσεις, επίγνωση, συμβάλει, επιδιώξεις, μετουσιώνοντας.
(Μονάδες 15)
Γ. Ένας συμμαθητής σου υποστηρίζει ότι ο επιστήμονας απλώς φτιάχνει τα εργαλεία. Και εκεί τελειώνει το δικό του καθήκον. Διαφωνείς με τη συγκεκριμένη θέση και γράφεις ένα άρθρο που θα δημοσιευτεί στη σχολική εφημερίδα με θέμα το χρέος του επιστήμονα απέναντι στον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.
(Μονάδες 40)
KEIMENO

Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

  Ξεχάστε τις επτά Αδελφές του πετρελαίου. Μην ασχολείστε με τις κυβερνήσεις. Ο κόσμος διοικείται σήμερα από την Aventis, τη Monsanto και την Advanta.
   Είδηση πρώτη. Οι Βρετανοί αγρότες πληροφορήθηκαν  προχθές έκπληκτοι από την κυβέρνησή τους ότι τα δύο τελευταία χρόνια έχουν καλλιεργήσει εν αγνοία τους κάπου 140.000 στρέμματα με γενετικά μολυσμένους σπόρους. Η αλυσίδα αρχίζει από τον Καναδά. Σπόροι ελαιοκράμβης, η οποία χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων στη σοκολάτα και τα παγωτά, μολύνθηκαν μέσω της επικονίασης από κράμβη που καλλιεργεί η εταιρεία Monsanto σε κοντινά χωράφια και στη συνέχεια εισήχθησαν στην Ευρώπη από την αγγλο-σουηδική εταιρεία Advanta. Η τελευταία παραδέχθηκε χθες ότι το ίδιο έγινε στη Σουηδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, σπεύδοντας να βεβαιώσει ότι η παρουσία του γενετικά μεταλλαγμένου υλικού στους σπόρους είναι πολύ μικρή και ότι η γενετική θα αποφέρει στο μέλλον σημαντικά οφέλη. Μόνο που αυτό είναι εκτός θέματος. Το γεγονός είναι ότι για πρώτη φορά καλλιεργούνται στην Αγγλία γενετικά μεταλλαγμένοι σπόροι εκτός των περιοχών όπου γίνονται δοκιμαστικές καλλιέργειες με την έγκριση της κυβέρνησης. Οι αγρότες δεν το γνώριζαν, η κυβέρνηση (λέει πως) δεν το γνώριζε, οι κανόνες περί χαρακτηρισμού των τροφίμων ώστε ο καταναλωτής να ξέρει τι αγοράζει καταπατήθηκαν.
   Είδηση δεύτερη. Ίχνη γενετικά μεταλλαγμένης γύρης εντοπίστηκαν σε μέλι και κηρήθρα που πωλούνται στην Αγγλία κοντά σε εκτάσεις όπου η γερμανική εταιρεία Aventis κάνει γενετικά πειράματα σε ελαιοκράμβη. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι ποσότητες που μετρήθηκαν δεν απειλούν την ανθρώπινη υγεία (αλήθεια, πώς το ξέρει;), ενώ η Ένωση Μελισσοκόμων συμβoύλευσε τα μέλη της να απομακρύνουν τις κυψέλες τους σε απόσταση άνω των δέκα χιλιομέτρων από τις ζώνες των γενετικών πειραμάτων. Μόνο που αυτές οι ζώνες συνήθως δεν γνωστοποιούνται για να μην γίνονται  στόχος των οικολόγων! Και αν εγκριθεί σε τρία χρόνια η εμπορική  εκμετάλλευση των γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων, δεν θα είναι υποχρεωτική ούτε η δημοσιοποίηση των αγροκτημάτων που τους χρησιμοποιούν.. …
   Είδηση τρίτη. Οι κάτοικοι του Άνιστον, στην Αλαμπάμα, πληροφορήθηκαν επιτέλους γιατί κοντά στο χημικό εργοστάσιο της Monsanto έχουν σημειωθεί αυξημένα κρούσματα καρκίνου και «οξέος τοξικού συνδρόμου», γιατί οι γυναίκες έχουν κατεστραμμένες ωοθήκες και τα παιδιά δυσκολίες μάθησης. Λύθηκε επιτέλους η απορία τους γιατί τα ζωντανά τους άρχισαν να παρουσιάζουν πριν από είκοσι χρόνια διάφορα προβλήματα και η Monsanto προσφέρθηκε πλουσιοπάροχα να τα αγοράσει. Το οικοσύστημα έχει μολυνθεί ανεπανόρθωτα από τις ενώσεις πολυχλωριούχου διφαινυλίου (PCB) που χρησιμοποιούσε αφειδώς η εταιρεία. Εκείνη γνώριζε τους κινδύνους από το 1969, όπως φαίνεται από εσωτερικά υπομνήματα που δημοσιεύει το περιοδικό «Nation». Τρεις δεκαετίες αργότερα, ήλθε η ώρα να ενημερωθούν και οι αμέσως εμπλεκόμενοι. Τρεις χιλιάδες απ' αυτούς, με υψηλές ποσότητες PCB στο αίμα τους, αποφάσισαν να κάνουν μήνυση. Μα η Monsanto έχει άριστους δικηγόρους, αυτόν τον χώρο τον γνωρίζει καλά.
Μιχάλης Μητσός, Τα Νέα, 19/5/2000

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ 
Α. Να αποδώσετε περιληπτικά (80-100 λέξεις) την περίληψη του αποσπάσματος.
Β1. Με ποια απ' τις παρακάτω μεθόδους αναλύει ο συντάκτης του κειμένου το θέμα του; Αιτιολογήστε την απάντησή σας.
α. ορισμός, β. διαίρεση, γ. διευκρίνιση, δ. σύγκριση-αντίθεση, ε. αιτιολογική ανάλυση, στ. ανάλυση διαδικασίας.
Β2. Πόσο πειστικά είναι, κατά τη γνώμη σας, τα επιχειρήματα («η παρουσία του γενετικά μεταλλαγμένου υλικού στους σπόρους είναι πολύ μικρή», «η γενετική θα αποφέρει στο μέλλον σημαντικά οφέλη») που χρησιμοποίησε η εταιρία Advanta, για να δικαιολογήσει τις πρακτικές της;
Β3. «Ο κόσμος διοικείται σήμερα από την Aventis, τη Monsanto και την Advanta», υποστηρίζει ο συντάκτης του κειμένου. Πιστεύετε ότι τα τεκμήρια που προσκομίζει στηρίζουν επαρκώς τη θέση του; Αιτιολογήστε την απάντησή σας.
Β4. Εξηγήστε τη λειτουργία των παρενθέσεων που υπάρχουν στη δεύτερη («λέει πως») και στην τρίτη («αλήθεια, πώς το ξέρει;») παράγραφο του κειμένου.
Β5. Να γράψετε τα συνώνυμα των παρακάτω ρημάτων του κειμένου:
πληροφορήθηκαν, παραδέχτηκε, καταπατήθηκαν, συμβούλευσε, γίνονται.
Β6. Να γράψετε ένα αντώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου:
Έκπληκτοι-οφέλη-υποχρεωτική-αυξημένα

[Είμαστε ό,τι τρώμε]
  Πρόστιμο 150.000 δρχ. επιβλήθηκε τις προάλλες στον Γάλλο Ζαν-Λοί Λακόστ επειδή  έφαγε άγνωστο αριθμό σκύλων που είχε στη φροντίδα του. Δυστυχώς, η ειδησεογραφία δε μας πληροφορεί για τον τρόπο που τους μαγείρεψε, σχολιάζει (αρκετά ύποπτα) η «Γκάρντιαν». Γενικά οι Ευρωπαίοι χρειάστηκε να φάνε σκύλο μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις. Στη διάρκεια της πολιορκίας του Παρισιού, το 1870, ένας από εκείνους τους πολιορκημένους είχε υπολογίσει πως οι Παριζιάνοι  έφαγαν 1200 σκύλους, 5.000 γάτες και 65.000 άλογα, πριν καταφύγουν στα ποντίκια και στους εγκλείστους του ζωολογικού κήπου, με τον ίδιο ακριβώς ενθουσιασμό και επινοητικότητα που έδειχναν και στα πιο παραδοσιακά γαλλικά εδέσματα. Άραγε απέχει πολύ ακόμη εκείνη η εποχή που θα τρώμε σκύλο «εμβολιασμένο» (Γιατί πατάτα με γονίδιο κοτόπουλου έχει ήδη δημιουργηθεί έχει φαγωθεί).
  Η ανησυχία γι΄  αυτά που τρώμε και για αυτά που θα μας ταΐσουν στο μέλλον οι βιοτεχνολογίες αγγίζουν βαθιές χορδές και ξαναζωντανεύουν αρχαίους φόβους. Το είδαμε στο Σιάτλ, το βλέπουμε αυτές τις ημέρες στη Γένοβα. Οι βιοτεχνολογίες, οι διαγονιδιακές τροφές, η επέκταση του Μακντόναλντς, η παγκοσμιοποίηση των γεύσεων προκαλούν αντιδράσεις και διαμαρτυρίες που πολλές φορές εκδηλώνονται βίαια. Γιατί, άραγε, ο κόσμος ανησυχεί τόσο πολύ γι' αυτά που τρώει;
   Το πρόβλημα είναι πολύ παλιό, τόσο που μπορεί να βρει κανείς τις ρίζες του ψάχνοντας στα ομηρικά έπη. Στο πολύχρονο ταξίδι του σε θάλασσες άγνωστες, κάθε φορά που αγγίζει στεριά, πάντα ο Οδυσσέας στέλνει κάποιους να ανιχνεύσουν τον τόπο. Και κάθε φορά τους λέει: «Πηγαίνετε να μάθετε αν υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε ψωμί». Η ανησυχία του είναι προφανής: μήπως εκείνα τα άγνωστα και ανεξερεύνητα μέρη κατοικούνται από ανθρώπους που τρώνε «άλλα πράματα» Μα τι πράγματα; Αν είναι άνθρωποι που δεν τρώνε ψωμί, ίσως ο Οδυσσέας και οι δικοί του  θα πρέπει να σταθούν μακριά τους, αφού αυτό πάει να πει πως μπορεί να μην είναι άνθρωποι, μα κάτι άλλο. Η ανησυχία του Οδυσσέα αποδεικνύεται πως δεν είναι χωρίς βάση. Γιατί, στους Λωτοφάγους που δεν τρώνε παρά λωτούς, οι σύντροφοί του, που τρώνε και αυτοί, βυθίζονται στη λήθη. Στους Λαιστρυγόνες, οι δύστυχοι καταβροχθίζονται από αυτούς που δεν τρώνε ψωμί, αλλά κρέας ανθρώπινο. Στη σπηλιά του Κύκλωπα, τι τρώει αυτός ο βάρβαρος; Όχι βέβαια ψωμί, γιατί στη γη των Κυκλώπων ούτε οργώνουν ούτε σπέρνουν. Ο γίγαντας δεν γνωρίζει ούτε το κρασί Καταβροχθίζει μονάχα πηγμένο γάλα. Μα δεν αργεί να τραγανίσει και μερικούς από τους συντρόφους του Οδυσσέα.
   Η ομηρική διήγηση δείχνει πως εκείνο που τρώει ή δεν τρώει κανείς αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο την ταυτότητά του. Ακόμη και οι θεοί ξεχωρίζουν από τους ανθρώπους με την τροφή, και οι λίγοι εκείνοι άνθρωποι που περνούν στην αθανασία δεν τρώνε πια ψωμί, αλλά αμβροσία. Όποιος τρώει τη θεϊκή τροφή των ανθρώπων αλλάζει ταυτότητα, Σήμερα, με τις τεχνολογίες και τη νέα οικονομία, η τροφή των ανθρώπων αλλάζει συνεχώς. Ποιοι είμαστε λοιπόν; Τι είμαστε; Είναι θέμα επιλογής:
 σκύλο ή αμβροσία»;
Ρούσσος Βρανάς, Τα Νέα, 3-4/6/2000

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
  1. Να παρουσιάσετε την περίληψη του κειμένου 
  2. Ανάμεσα στις τεχνικές πειθούς που χρησιμοποιούνται στ προηγούμενο κείμενο, κυρίαρχη θέση κατέχει η επίκληση στο συναίσθημα του δέκτη. Με ποια  γλωσσικά και εκφραστικά μέσα αισθητοποιείται η χρήση της;
  3. Με επαγωγική, παραγωγική ή αναλογική συλλογιστική πορεία αναπτύσσει ο συντάκτης του κειμένου τις σκάψεις του;
  4. Με τι είδους τεκμήρια στηρίζεται η θεματική ιδέα της δεύτερης και της τρίτης παραγράφου;
  5. Ποιο ρόλο διαδραματίζει, σύμφωνα με το συντάκτη του κειμένου, η τροφή για  τον άνθρωπο, πέρα από την κάλυψη των βιολογικών του αναγκών;
  6. Ποια ανησυχία εκφράζει ο συντάκτης του κειμένου και από ποιες εξελίξεις  απορρέει;
  7. Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμία από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: εξαιρετικές, επινοητικότητα, να βρει, πολύχρονο, λήθη, ξεχωρίζουν.
  8. Να υπογραμμίσετε όσες από τις παρακάτω λέξεις είναι ομόρριζες με το ρήμα τρέφω: αποστροφή, επίτροπος, θρέμμα, θρεπτικός, περιστροφικός, σύντροφος, τέρψη, τροφικός, υποτροφία.
«Φάρμακο» η ηθική για την ιατρική έρευνα

ΚΕΙΜΕΝΟ:

   Πριν από πενήντα χρόνια, η ανθρωπότητα γνώρισε τα ανήθικα πειράματα των ναζί γιατρών στους κρατούμενους του Άουσβιτς. Είναι γνωστά τα εγκλήματα, χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν και χιλιάδες υποβλήθηκαν σε στείρωση. Όμως, πόσοι γνωρίζουν τα πειράματα σε ανθρώπους -χωρίς βεβαίως τη συγκατάθεσή τους- για το καλό της προόδου και της ιατρικής επιστήμης;
Το εντυπωσιακό είναι ότι έγιναν και επιστημονικές δημοσιεύσεις, όπως τα αποτελέσματα «μελετών» συμπεριφοράς του οργανισμού σε συνθήκες υποθερμίας, που δείχνουν ότι υπέβαλλαν τους κρατουμένους σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες. Ως παρακαταθήκη έμεινε στην ιστορία και ο περίφημος άτλας ανατομικής του ναζί Eduard Pern Kopf, που πιστεύεται ότι άντλησε τις ανατομικές λεπτομέρειες από τα σώματα των κρατουμένων...
   «Κανείς δεν πρέπει να βγει από δω. Κανείς που θα μπορούσε να φέρει στον κόσμο τη δυσοίωνη είδηση του τι κατάφερε να κάνει άνθρωπος στον άνθρωπο στο Άουσβιτς», έγραφε λίγο αργότερα ο Primo Levi, ένας από τους καλύτερους Ιταλούς συγγραφείς, που επέζησαν από το Ολοκαύτωμα.
  Από την ιστορία των ναζί γιατρών, που δυστυχώς δεν αφορά μια μικρή μειοψηφία, αφού τότε οι μισοί γιατροί της Γερμανίας ήταν μέλη του ναζιστικού κόμματος, προκύπτουν πάντα επίκαιρα ερωτήματα για την ηθική της ιατρικής έρευνας. Τότε, ήταν η ιδεολογία, είχαν πείσει ακόμη και τους εαυτούς τους ότι οι πράξεις τους ήταν σύμφωνες με τα «πιστεύω» τους. Σήμερα, που οι αξίες έχουν αλλάξει, ο κίνδυνος βρίσκεται στα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που συχνά συμπλέουν με τις «επιστήμες ζωής». Η συγκέντρωση του κεφαλαίου δημιουργεί νέους κινδύνους. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από λίγα χρόνια οι δέκα μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρείες του κόσμου είχαν τον έλεγχο του 47% της φαρμακευτικής αγοράς. Έκτοτε, έγιναν και άλλες συγχωνεύσεις με τη δημιουργία βιοτεχνολογικών εταιρειών- μαμούθ.
   Τον αιώνα της βιοτεχνολογίας, το καλό και το κακό πάνε μαζί, αφού η επιστήμη μάς υπόσχεται τον παράδεισο, μπορεί όμως εάν κάτι ξεφύγει, να μας απειλήσει με την κόλαση. «Υπάρχει ο κίνδυνος δημιουργίας γενετικών γκέτο και η αναβίωση ενός απάνθρωπου ρατσισμού, τον οποίο δεν θα επιβάλει κανένα φασιστικό καθεστώς, αλλά το τζίνι που ξέφυγε από το μπουκάλι» σημειώνει ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, καθηγητής Γενετικής Σταμάτης Αλαχιώτης.
  Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η ευθύνη όλων μας. Να απαιτήσουμε οι επιστημονικές εφαρμογές να μην προηγούνται της οργάνωσης των αναγκαίων ελέγχων και να στηρίζονται σε βαθύ εργαστηριακό και επιστημονικό έλεγχο. Να γνωρίζουμε τα τεκταινόμενα και να υψώνουμε τη φωνή μας ενάντια σε κάθε αρνητική εφαρμογή της νέας γνώσης.
Γαλήνη Φούρα, Καθημερινή, 6/2/2000

 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Α. Να παρουσιάσετε το περιεχόμενο του αποσπάσματος με μια περίληψη 80-100 λέξεων.
Μονάδες 25

Β1. Με επαγωγική, παραγωγική ή αναλογική συλλογιστική πορεία αναπτύσσει η συντάκτρια του κειμένου τις απόψεις της;
Μονάδες 5

Β2. Να αναγνωρίσετε τη μέθοδο ανάπτυξης (αίτιο-αποτέλεσμα, γενίκευση, αναλογία) του επαγωγικού συλλογισμού που ακολουθεί και να αξιολογήσετε την ορθότητά του: «Τον αιώνα της βιοτεχνολογίας, το καλό και το κακό πάνε μαζί, αφού η επιστήμη μάς υπόσχεται τον παράδεισο, μπορεί όμως εάν κάτι ξεφύγει, να μας απειλήσει με την κόλαση».
Μονάδες 5

Β3. Σε ποια αιτία αποδίδει η συντάκτρια του κειμένου τους κινδύνους που οι «επιστήμες της ζωής» εγκυμονούν σήμερα για την ανθρωπότητα;
Μονάδες 5

Β4. Εξηγήστε και σχολιάστε το νόημα του παρακάτω χωρίου: «Υπάρχει ο κίνδυνος δημιουργίας... που ξέφυγε από το μπουκάλι».
Μονάδες 9

Β5. Να γράψετε τρία απλά παράγωγα των λέξεων πείθω και μένω.
Μονάδες 6

Β6. Να βρείτε ένα αντώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: συγκατάθεση, δυσοίωνη, μειοψηφία, επίκαιρα, προηγούνται.
Μονάδες 5

Γ. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το χρέος των ίδιων των επιστημόνων μπροστά στους κινδύνους που τα επιτεύγματά τους εγκυμονούν; Υποθέστε ότι εκφωνείτε ομιλία σε μια σχολική εκδήλωση με θέμα «Επιστήμη και Ηθική» (400-450 λέξεις).
Μονάδες 40

Η ηθική της επιστήμης

ΚΕΙΜΕΝΟ:

   Από όλες τις αξιωματικές παραδοχές για τη δόμηση της φυσικής επιστήμης και της επιστημονικής μας κοσμοεικόνας, η παραδοχή ότι επιστήμη και ηθική είναι αδιαχώρητες και ανεξάρτητες η μια από την άλλη είναι ίσως η πιο. θεμελιώδης, αλλά συγχρόνως και η πιο ευάλωτη σε παρερμηνείες. Τόσο κατά τη γέννησή της -τον 6ο  π.Χ. αιώνα στις ακτές της Ιωνίας- όσο και στα στάδια της μετέπειτα εκδίπλωσης και ανάπτυξής της, -κυρίως τον 17ο αιώνα, και στη συνέχεια, με αλματώδη βήματα, στον 19ο και προπαντός βέβαια στον 20ό αιώνα-, η φυσική επιστήμη έπρεπε για να εδραιωθεί ως αντικειμενική αλήθεια και γνώση να μείνει μακριά από υποκειμενικές αξίες και αρχές. Η επιστημονική μέθοδος προσέγγισης της αντικειμενικής γνώσης, το αίτημα δηλαδή της αντικειμενικότητας στη γνώση είναι εξ ορισμού ανεξάρτητο και ανεπηρέαστο από την ηθική και τις αξιολογικές της κρίσεις. Αυτή η τόσο κατανοητή και σχεδόν αυτονόητη καταστατική αρχή, ενταγμένη σήμερα μέσα στο ασφυκτικό αλλά και ανούσιο πλαίσιο μιας άκρως θετικιστικής θεώρησης της φύσης, έχει αποκτήσει νοηματικές και πρακτικές προεκτάσεις, που είναι κοινωνικά προβληματικές και σίγουρα δεν της ανήκουν εγγενώς. Τα προβλήματα που ανακύπτουν από την αυθαίρετη παρανόηση και προέκταση της καταστατικής αυτής πρότασης, πιστεύω ότι αποτελούν ένα σημαντικό εμπόδιο στην διαύγαση των τεράστιων κοινωνικών και ηθικών ζητημάτων, που ως κοινωνία πρέπει να αντιμετωπίσουμε, λόγω της αλματώδους, απρογραμμάτιστης και ανεξέλεγκτης, ανάπτυξης της τεχνοεπιστήμης.
   Επιτρέψτε μου να αναφερθώ, μέσα από ένα σύντομο ερωτηματικό λόγο, σε μερικά από αυτά τα προβλήματα. Και αρχίζω από το «δόγμα» της ουδετερότητας της επιστήμης και της τεχνικής. Υπάρχουν, άραγε, σημαίνουσες ανθρώπινες δραστηριότητες, που είναι ηθικά ουδέτερες; Θάλαμοι αερίων, Χιροσίμα, Ναγκασάκι' θηριωδία και απανθρωπιά. χωρίς τη συμμετοχή της επιστήμης και των επιστημόνων; Από πού προκύπτει λοιπόν ο συχνά προτεινόμενος πλήρης διαχωρισμός συνεχόμενων και ενιαίων στην ουσία τους δραστηριοτήτων, της ηθικά ανεξάρτητης, όπως υποστηρίζεται, και μη ελέγξιμης επιστημονικής έρευνας από τη μια και των ηθικά φορτισμένων, και άρα ελέγξιμων πρακτικών εφαρμογών της, από την άλλη; Και πόσο εύκολος θα είναι στο μέλλον ένας τέτοιος διαχωρισμός (βασική έρευνα - εφαρμοσμένη έρευνα - εφαρμογές), μέσα μάλιστα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο αγοραίας συμπεριφοράς και αβυσσαλέου ανταγωνισμού? Και είναι δυνατόν, σε μια κοινωνία ανθρώπων, να αποδεχθούμε την πλήρη αυτονόμηση ορισμένων ανθρωπίνων δραστηριοτήτων; Αλλά ακόμη παραπέρα, στον πυρήνα της αντιμετώπισης του προβλήματος, πόσο έτοιμες είναι σήμερα οι κοινωνικές επιστήμες -όσον αφορά το εκπαιδευτικό τους περιεχόμενο, την έρευνα και την ανάπτυξή τους- να παρακολουθήσουν την αλματώδη ανάπτυξη της φυσικής επιστήμης, της βιολογίας και της τεχνικής; Και ποιες οι αντοχές, ανοχές και ενοχές μας απέναντι στη «βιολογική ρύπανση», που κατ' αναλογίαν προς τη φυσικο-χημική ρύπανση του 20ού  αιώνα θα μας απειλήσει, πρωτόγνωρα, μπορεί να πει κανείς, στον αιώνα που έρχεται; Διότι βέβαια, εδώ, υπάρχουν κάποιες αναλογίες, την «εγκαθίδρυση» των οποίων δεν θα μπορέσουμε εύκολα να αποφύγουμε: σύνθεση και παραγωγή συγκεκριμένων μακρομορίων, νέων ουσιών και προϊόντων, νέων φυσικών και χημικών τεχνικών, ευημερία, αλλά και επικίνδυνη οικολογική καταστροφή στον 20ό αιώνα˙ ανάλογης κλιμάκωσης ανάπτυξη, ευζωία αλλά και βιολογική ρύπανση, με την εμφάνιση γενετικά, χειρουργικά ή βιο-ηλεκτρονικά πραγματοποιημένων «χιμαιρικών οντοτήτων», στην αρχή της τρίτης χιλιετίας. Και βέβαια δεν πρέπει να αγνοήσουμε τη σημαντική ποιοτική διαφορά μεταξύ, λ.χ., του διοξειδίου του αζώτου, που ρυπαίνει το περιβάλλον, και μιας μελλοντικής ανθρωπόμορφης χίμαιρας.
Ν. Μαρκόπουλος, Το Βήμα, 6/9/1998

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Α. Να παρουσιάσετε το περιεχόμενο του αποσπάσματος με μια περίληψη 80-100 λέξεων. Υποθέστε ότι η παρουσίαση γίνεται στο πλαίσιο μιας συζήτησης που διεξάγετε μ' ένα φίλο σας με θέμα τους κινδύνους που η επιστημονική εξέλιξη εγκυμονεί.
Μονάδες 25
Β1. Δώστε έναν πλαγιότιτλο σε καθεμιά από τις παραγράφους του αποσπάσματος.
Μονάδες 10
      Β2. Να αναγνωρίσετε το είδος του συλλογισμού που εκτίθεται παρακάτω και ν' αξιολογήσετε την ορθότητά του: «Διότι βέβαια, εδώ, υπάρχουν κάποιες αναλογίες, την "εγκαθίδρυση" των οποίων δεν θα μπορέσουμε εύκολα να αποφύγουμε: σύνθεση και παραγωγή συγκεκριμένων μακρομορίων, νέων ουσιών και προϊόντων, νέων φυσικών και χημικών τεχνικών, ευημερία, αλλά και επικίνδυνη οικολογική καταστροφή στον 20ό αιώνα˙ ανάλογης κλιμάκωσης ανάπτυξη, ευζωία αλλά και βιολογική ρύπανση, με την εμφάνιση γενετικά, χειρουργικά ή βιο-ηλεκτρονικά πραγματοποιημένων 'χιμαιρικών οντοτήτων", στην αρχή της τρίτης χιλιετίας».
Μονάδες 5
      Β4. Σύμφωνα με το συντάκτη του κειμένου, η απειλή εναντίον της φύσης κατά τον 20ό αιώνα προερχόταν από τη φυσική και τη χημεία. Από ποια επιστήμη θα προέλθει αυτή η απειλή κατά τον 21ό αιώνα, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει;
Μονάδες 10
      Β5. α) Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: θεμελιώδης, ευάλωτη, ανακύπτουν, εμπόδιο, θηριωδία, αγοραίας.
              β)  Να γράψετε προτάσεις με τη λέξη αρχή, χρησιμοποιώντας τρεις τουλάχιστον από τις σημασίες της.
Μονάδες 10
     Γ. Πολλοί επιστήμονες απεκδύονται οποιαδήποτε ευθύνη για τους κινδύνους που τα επιτεύγματά τους εγκυμονούν και μεταθέτουν αυτή την ευθύνη στην εξουσία ή γενικότερα στην κοινωνία. Συμφωνείτε πως είναι άμοιροι ευθυνών για τις αρνητικές συνέπειες των επιτευγμάτων τους; Υποθέστε πως το κείμενό σας (300 λέξεις) αποτελεί άρθρο, που θα δημοσιεύσετε στην εφημερίδα του σχολείου σας.
Μονάδες 40

Το φάντασμα της προόδου
   Η πρόοδος έχει πεθάνει προ πολλού. Αλλά οι μόνοι που το έχουν πάρει χαμπάρι είναι οι διανοούμενοι. Οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες κάνουν πως δεν βλέπουν.
  Η ιδέα της προόδου θεμελιώθηκε στις αρχές του 17ουαιώνα από τον Φράνσις Μπέικον στη βάση ενός οράματος που συνδεόταν με την επιστήμη: η γνώση χαρίζει δύναμη, παρέχει εξουσία πάνω στη φύση. Ο Προμηθέας έχει απαλλαγεί από τις αλυσίδες του, δεν είναι πια αντιμέτωπος με τους θεούς, είναι ελεύθερος να εξιχνιάσει τα μυστικά της φύσης. Η πρόοδος βρίσκεται ακόμη στο επίπεδο της σκέψης, αλλά αυτή η σκέψη παραμερίζει τον ουρανό. Πρόκειται για μια μοναδική στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία. Η υπόσχεση μιας τέλειας κοινωνίας αποτελεί μια ενεργή ουτοπία, ένα πρόγραμμα που προβλέπει ήδη την κατάργηση των ασθενειών και την παράταση της ζωής. Η ουτοπία αυτή θα πάρει στη συνέχεια τη μορφή θρησκείας.
Και γύρω στα τέλη του 18ουαιώνα, κυρίως με τον Κοντορσέ, θα μεταμορφώσει ολόκληρη την κοινωνία. Η ανθρωπότητα είναι πια καταδικασμένη να προοδεύει. 'Όλα δουλεύουν σ' αυτή την κατεύθυνση: η επιστήμη, η τεχνική, η πολιτική, το δίκαιο, η ηθική.
  Το σχήμα αυτό δεν μπορεί να σταθεί πια, επισημαίνει ο Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ, συγγραφέας του βιβλίου Για την πρόοδο (εκδόσεις Librio). Όχι μόνο επειδή ο 20ός αιώνας σημαδεύτηκε από τους παγκόσμιους πολέμους, το Ολοκαύτωμα, τη Χιροσίμα. Αλλά κι επειδή οι αρνητικές επιπτώσεις των επιστημονικών και τεχνολογικών προόδων -η μόλυνση, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η πολιτιστική ισοπέδωση, η κρίση των τρελών αγελάδων- είναι μπροστά μας, επηρεάζουν τη ζωή μας, ανακατεύονται στην καθημερινότητά μας. Για τον Τζέρεμι Ρίφκιν και τους ριζοσπάστες οικολόγους, μάλιστα, η πρόοδος είναι εγγενώς κακή, η φρίκη την οποία δημιουργεί δεν είναι συμπτωματική αλλά αναπόφευκτη. Μόνο που η διατύπωση αυτών των φόβων καθίσταται δυνατή χάρις ακριβώς στην πρόοδο. Ιδού η αντίφαση.
   Η ιδέα της προόδου δεν επιτρέπει πια την οικοδόμηση ενός ικανοποιητικού πολιτικού οράματος, λέει ο Τάργκιέφ στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ. Μπορείς να πεθάνεις για την ελευθερία. Ποιος θα πεθάνει όμως για τις νέες τεχνολογίες; Πρόοδοι υπάρχουν, αλλά είναι περιορισμένες, μεμονωμένες, πρακτικές. Είναι πρόοδοι προσανατολισμένες προς την άμεση ικανοποίηση αιτημάτων ή φαντασμάτων. Αληθινό είναι το χρήσιμο, κάθε τι χρήσιμο είναι επιθυμητό. Αλλά αυτή η χρησιμοθηρία δεν μπορεί να στηρίξει ένα όραμα για το μέλλον. Αλλά γι' αυτό η πρόοδος, αν και νεκρή, συνεχίζει να διαδίδεται. Όλος ο πλανήτης υιοθετεί τις δυτικές αξίες, που είναι βασισμένες στην υπόσχεση της υγείας και της απεριόριστης παράτασης της ζωής. Αυτή είναι η θρησκεία της εποχής, μια θρησκεία που υπόσχεται στους πιστούς ότι είναι οι καλύτεροι και οι πιο ευτυχισμένοι. Γύρω μας δεν υπάρχουν παρά προοδευτικοί, έστω και αν συχνά δεν το ξέρουν...
Μιχάλης Μητσός, Τα Νέα, 24/5/2001

  1. Ποιες μεθόδους πειθούς χρησιμοποιεί ο συντάκτης του δημοσιεύματος; Αιτιολογήστε την απάντησή σας.
  2. Με παραγωγική, επαγωγική ή αναλογική συλλογιστική πορεία αναπτύσσει ο συντάκτης του κειμένου τις απόψεις του;
  3. Με ποιες μεθόδους γίνεται η ανάπτυξη της τρίτης και της τέταρτης παραγράφου του κειμένου;
  4. Ποιος παράγοντας ενέπνευσε κατά τους τελευταίους αιώνες την πίστη στη δυνατότητα της ανθρώπινης προόδου και ποια μορφή προσέλαβε εντέλει αυτή η πίστη;

Η εξέλιξη της επιστήμης και η ευθύνη του επιστήμονα
ΚΕΙΜΕΝΟ
Ας έρθουμε στο σημείο της ευθύνης της επιστήμης, ή καλύτερα των επιστημόνων. Πρέπει αρχικά να παρατηρήσουμε ότι η επιστήμη στα αρχαία χρόνια έχει θεωρητική κατεύθυνση. Κινείται με γνώμονα τη γνώση, την αλήθεια, αποτελεί, μ’ άλλα λόγια, αυτοσκοπό, όπως υποστηρίζει ο Αριστοτέλης. Την ιδεαλιστική αντίληψη της επιστήμης καταπoλεμεί, βέβαια, ο Επίκουρος. Ιδιαίτερα όμως από το 17ο αι. και μετά η επιστήμη δίνει προτεραιότητα στις πρακτικές εφαρμογές. Στόχος της η προσαρμογή των πορισμάτων στις απαιτήσεις της ζωής. Αυτό πέρα από κάθε αμφισβήτηση.
Κάτω από τις νέες συνθήκες άλλαξαν οι ανθρώπινες σχέσεις και ο τρόπος ζωής. Και όχι μόνο οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και οι σχέσεις ανθρώπου και Φύσης. «Φαίνεται», γράφει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, «ότι όσο περισσότερο υποτάσσουμε τη φύση με την οργάνωση της εργασίας και τις μεγάλες ανακαλύψεις και εφευρέσεις, τόσο η ύπαρξή μας γίνεται πιο αβέβαιη. Έχουμε την εντύπωση ότι, αντί να κυριαρχούμε πάνω στα πράγματα βρισκόμαστε κάτω από την κυριαρχία τους. Και αυτό συμβαίνει γιατί μερικοί χρησιμοποιώντας τα αντικείμενα, κυριαρχούν πάνω στους άλλους ανθρώπους». Έτσι οδηγηθήκαμε σε νέες μορφές ανθρώπινης κοινωνίας. (Αυτό αφορά όχι μόνο τις οικονομικές σχέσεις, αλλά την εσώτερη λειτουργία, την αντιμετώπιση ανθρώπου από άνθρωπο, λαού από λαό.)
Η επιστήμη, επιπλέον, απόχτησε δική της ιδεολογία, μεταβλήθηκε σε μια καινούργια θρησκεία. Μιλάμε ασφαλώς για τον επιστημονισμό, μια ιδεολογία με πολλές κατευθύνσεις και πολύμορφες αντιλήψεις για τους σκοπούς και τα αποτελέσματα της επιστήμης. Μια ιδεολογία που θεωρεί το ρόλο του επιστήμονα και της επιστήμης μοναδικό.
Η ευθύνη, όμως, των επιστημόνων για τη σημερινή κατάσταση είναι άμεση, γιατί καλλιεργούν το φόβο, ένα φόβο υποσυνείδητο ίσως για το μέλλον του κόσμου. Και δεν είναι μόνο ο φόβος μιας μελλούμενης πυρηνικής ή και συμβατικής, παγκόσμιας ή τοπικής έκρηξης, μα και ο φόβος της υποτέλειας ή της εξάρτησης.
Αφού λοιπόν η γνώση (η επιστημονική) αποτελεί δύναμη κυριαρχίας, φυσικό είναι να προκύπτουν ευθύνες. Προκύπτει λοιπόν άμεσα το ηθικό πρόβλημα. Η επιστήμη δεν έχει ευθύνες, γιατί δεν καθορίζει σκοπούς. Οι σκοποί και αντίστοιχα οι ευθύνες ανήκουν στον άνθρωπο.
Πολλοί υιοθετούν την άποψη ότι οι επιστήμονες δεν είναι υπεύθυνοι, αφού, πολλές φορές, δεν ξέρουν πώς θα χρησιμοποιηθούν τα πορίσματά τους, αφού δεν τα χρησιμοποιούν οι ίδιοι. Αλλά οι τεχνολόγοι - επιστήμονες όμως είναι οι κύριοι δημιουργοί της υπερδύναμης της εξουσίας. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις έχουν την αίσθηση (ή την ψευδαίσθηση) πολλές φορές ότι υπηρετούν το εθνικό χρέος, το καθήκον προς την πατρίδα. Ακόμα ότι διακατέχονται από την αντίληψη ότι αφού ο κίνδυνος γι' αυτούς από τις εφευρέσεις τους είναι μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού, το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τους άλλους που βρίσκονται έξω από το χώρο της έρευνας.
Βέβαια, σ' έναν κόσμο που η τεχνική έχει γίνει όπλο, όχι μόνο αμυντικό, αλλά περίπου επιθετικό ή και κακοποιό οι επιστήμονες δεν μπορούν να μην ξέρουν ότι οικοδομούν τον κόσμο του παραλόγου. Ο Αλεξάντερ Γκρότεντικ προχωρεί παρά πέρα και τονίζει πως οι επιστήμονες «αποτελούν αδιάσπαστο μέρος της κατεστημένης εξουσίας, όποια κι αν είναι, με την οποία κατά βάθος ταυτίζονται, κι αντίστροφα (πως) η εξουσία στηρίζεται γερά στις τεχνολογικές και τεχνοκρατικές αρμοδιότητες των επιστημόνων».
Ξεπερνώντας, λοιπόν, το πρόβλημα της κύριας ευθύνης του επιστήμονα, ας έρθουμε σ' ένα ευρύτερο πεδίο. Στις άλλες ευθύνες που προκύπτουν για τον επιστήμονα από την κοινωνική θέση που κατέχει. Και δε μιλούμε για τον ερμητικά αποκλεισμένο από τον κόσμο ειδικό, αλλά για τον επιστήμονα -κάθε επιστήμονα που πάλλουν μέσα του οι χορδές του ανθρωπισμού. «Προορισμός του φοιτητή, όπως και του επιστήμονα, είναι να κατανοήσει και να μεταδώσει στους άλλους τα φλέγοντα και αιώνια προβλήματα της εποχής του και της κοινωνίας του» γράφει ο Ίψεν. Έτσι από την άποψη αυτή δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι ο επιστήμονας, όπως και κάθε πνευματικός άνθρωπος, έχει χρέος να προωθεί όχι μόνο τη γνώση, μα και να προσανατολίζει στην αλήθεια. Χρέος του είναι να είναι και επιστήμονας μα και άνθρωπος, να υψώνεται δηλαδή πάνω από τα πάθη και τις φυλετικές ή τις ταξικές προκαταλήψεις. Και οφείλει να γίνει κοινωνικός οδηγός, πρωτοπόρος μιας αμφισβήτησης που θα απαλλάξει από τα διάφορα κατεστημένα, είτε αυτά είναι πολιτικά είτε στρατιωτικά είτε θρησκευτικά, ακόμα κι από το κατεστημένο της επιστήμης.

Αθ. Κιτσάκης, Κοινωνικά Δοκίμια

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Α. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 120 λέξεις.
Μονάδες 25

Β1. Στην έκτη (6η) παράγραφο του κειµένου, (Πολλοί υιοθετούν… το χώρο της έρευνας), ο συγγραφέας παραθέτει ένα επιχείρηµα. Να το εντοπίσετε και να καταγράψετε τις προκείµενες και το συµπέρασµα.
Μονάδες 5

Β2. Επιπλέον, όµως, βέβαια, λοιπόν: Τι εκφράζουν οι παραπάνω διαρθρωτικές λέξεις;
Μονάδες 8

Β3. Να αναπτύξετε τη ρήση του Μπέρτολτ Μπρεχτ και τους προβληµατισµούς που σας δηµιουργεί σε µία(l) παράγραφο δέκα σειρών περίπου.
Μονάδες 10

Β4. Να βρεθούν τα συνώνυµα των παρακάτω λέξεων του κειµένου: παρατηρήσουµε, κατεύθυνση, στόχος, αµφισβήτηση.
Μονάδες 8

Β5. Πορίσµατα, εφευρέσεις: Να σχηµατίσετε από µία περίοδο λόγου µε καθεµία από τις λέξεις που να αναδεικνύεται το περιεχόµενό τους.
Μονάδες 4

 Γ. Ο επιστήµονας σήµερα, πέρα από την επιστηµονική του κατάρτιση, πρέπει να έχει ηθικά εφόδια, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον άνθρωπο. Σε ένα δοκίµιο πειθούς να τονίσετε την αξία της επιστήµης και να καταγράψετε ποια πιστεύετε ότι είναι τα ηθικά εφόδια που πρέπει να διαθέτει ένας επιστήµονας.
(500- 600 λέξεις).
Μονάδες 40

Θέμα: Επιστήμη


Θέμα: «Πσ τε πιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης κα πάσης λλης ρετς, πανουργία, ο σοφία φαίνεται (Πλάτων, Μενέξενος, 247a)». Αφού αναφερθείτε στην εν γένει προσφορά της επιστήμης στον άνθρωπο, αναπτύξτε τις γενικότερες αρνητικές επιπτώσεις που έχει επιφέρει. Πιστεύετε πως οι επιστήμονες φέρουν ευθύνη γι' αυτές, κι αν ναι, ποιο μερίδιο ευθύνης τούς αναλογεί;

Πρόλογος
Ορισμός:
  • πλήρης και ακριβής γνώση ορισμένων πραγμάτων· σύνολο συστηματικών γνώσεων που αναφέρονται σε ορισμένο κύκλο φαινομένων (Μείζον Ελληνικό Λεξικό)
  • Είναι η έρευνα των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων και η προσπάθεια διατύπωσης νόμων που διέπουν τη λειτουργία τους. Η έρευνα αυτή διακρίνεται για τη συστηματικότητα, τη μεθοδικότητά της, ενώ οι γνώσεις που εξάγονται από την έρευνα αυτή και που οδηγούν αργότερα στη διατύπωση γενικεύσεων, χαρακτηρίζονται για τον υψηλό βαθμό αντικειμενικότητας και προσέγγισης της αλήθειας. (Ματακιάς Αργύρης, Λεξικό Εννοιών, εκδ. Πελεκάνος, Αθήνα 1994)

Κυρίως Θέμα
Προσφορά επιστήμης
  • δημιουργία πολιτισμού
  • ανέσεις, ευκολίες
  • βελτίωση βιοτικού επιπέδου, συνθηκών ζωής
  • αύξηση παραγωγής, οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας
  • καλυτέρευση όρων εργασίας: αποκοπή από χειρωνακτική εργασία
  • «ανάπτυξη» οικονομίας
  • εξοικονόμηση χρόνουπερισσότερος ελεύθερος χρόνος
  • συμβολή στην ανάπτυξη της επιστήμης
  • υγιεινότερες συνθήκες ζωής, πρόοδος στον ιατρικό τομέα
  • ευκολότερη συν-επικοινωνία
  • περισσότερες δυνατότητες για έγκαιρη-έγκυρη ενημέρωση
  • περισσότερες δυνατότητες μάθησης-μόρφωσης: υπολογιστές, δίκτυα πληροφοριών...
  • κατάργηση προλήψεων, δεισιδαιμονιών, αναλφαβητισμού...
  • περισσότερες ευκαιρίες για διασκέδαση, ψυχαγωγία...
  • εξασφάλιση ως ένα βαθμό στις αντιξοότητες της φύσης: πλημμύρες, σεισμοί...
  • απελευθέρωση του ανθρώπου εν τέλει
  • πρόοδος του ανθρώπου, ώθηση στον πολιτισμό
  • αισιόδοξη ενατένιση του μέλλοντος
  • πίστη στις ανθρώπινες δυνάμεις και δυνατότητες
  • ...


Αρνητικές επιπτώσεις επιστήμης
  • τυποποίηση / αλλοτρίωση ατόμου
  • ανισόρροπη ανάπτυξη πολιτισμού: το βάρος στον υλικό τομέα
  • μόλυνση περιβάλλοντος
  • εξάντληση φυσικών πόρων
  • εξοπλισμοίπόλεμοι
  • μηχανοποίηση τρόπου ζωής [π.χ. επιτάχυνση του ρυθμού ζωής στους ρυθμούς των μηχανών]
  • κυριαρχία της μηχανής σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου: εργασία, διασκέδαση, επικοινωνία, ενημέρωση, έρωτας... [περιορισμός των ενδιαφερόντων και των προοπτικών του ανθρώπου στους παραπάνω τομείς]
  • εδραίωση ενός ακραίου ορθολογιστικού / μηχανικού τρόπου σκέψης
  • καλλιέργεια αλαζονικής διάθεσης στον άνθρωπο [λόγω της υποτιθέμενης παντοδυναμίας του]
  • αποπροσανατολισμός από τους ανθρωπιστικούς στόχους
  • ευκολότερη παραπληροφόρηση / προπαγάνδα
  • αλλοίωση αξιών, ιδανικώναλλοτρίωση
  • απόκτηση νοοτροπίας νωθρότητας και ραθυμίας [Μια και όλα τα κάνει η μηχανή ή τα παρέχει απλόχερα η τεχνολογία...]
  • διεύρυνση του χάσματος μεταξύ χωρών αναπτυγμένων και μη
  • αποξένωσηundefinedμοναξιάψυχολογικά προβλήματα, άγχος...
  • ...

Ε3. Μερίδιο ευθύνης

  • εισαγωγή
  • ρόλος χρημάτων
  • ρόλος καριέρας
  • ευθύνη πολιτικών
  • ευθύνη στρατιωτικών
  • ευθύνη Μ.Μ.Ε.
  • ευθύνη κοινής γνώμης
  • ευθύνη επιστημών για έλλειψη εκλαΐκευσης
  • ευθύνη του καθενός μας προσωπικά
  • ευθύνη σχολείου, εκκλησίας (ηθική, διαπαιδαγώγησης)
  • ευθύνη πνευματικών ανθρώπων

Επίλογος

  • Συμπέρασμα: μερίδιο ευθύνης επιστήμονα…
  • Πσ τε πιστήμη, χωριζομνη δικαιοσύνης κα πάσης λλης ρετς, πανουργία, ο σοφία φαίνεται…
    ΘΕΜΑ:
    Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι η προαγωγή του υλικού και του πνευµατικού πολιτισµού
    οφείλεται στην απόκτηση και επέκταση της γνώσης που έχει ως αποτέλεσµα να γίνεται λόγος σήµερα για το θαύµα της επιστήµης.
    • α) Ποιες αρετές και ποια εφόδια πρέπει να διαθέτει ο επιστήµονας στη σύγχρονη εποχή, για να µπορέσει να φέρει σε πέρας την αποστολή του ως λειτουργός της επιστήµης και της κοινωνίας;
    • β) Ποιοι παράγοντες συντελούν στην εκτροπή της επιστήµης από τους πραγµατικούς της σκοπούς και ποια αποτελέσµατα επιφέρει το γεγονός αυτό;

    ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

    ΣΧΕ∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ

    Ο άνθρωπος ως φιλοµαθές και φιλοπερίεργο ον διακρινόταν ανέκαθεν από την επιθυµία και τη συνεχή προσπάθεια για απόκτηση της γνώσης σε κάθε τοµέα του επιστητού. Έτσι, η επέκταση της γνώσης οδήγησε στον πολλαπλασιασµό του γνωστικού υλικού και ταυτόχρονα στην ανάγκη για ταξινόµησή του, ώστε να είναι δυνατή η συστηµατική χρησιµοποίησή του. Εποµένως, γεννήθηκε η επιστήµη που γνωρίζοντας µια ραγδαία και συνεχή εξέλιξη, οδήγησε στο θαύµα της τεχνολογίας του εικοστού αιώνα.
    ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ:
    ΟΡΙΣΜΟΣ:
    Η έννοια της επιστήµης συνδέεται στενά µε την έννοια της γνώσης. Μ’ άλλα λόγια επιστήµη σηµαίνει γνώση. Η λέξη επιστήµη προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήµα «επίσταµαι», που σηµαίνει γνωρίζω καλά. Η επιστήµη είναι λοιπόν, η τέλεια, η ακριβής και συστηµατική γνώση πάνω σ’ ένα συγκεκριµένο τοµέα του επιστητού, που υπόκειται σε έλεγχο και απόδειξη. Στην επιστήµη οι γνώσεις που έχουν αποκτηθεί είναι ταξινοµηµένες, συνδέονται µεταξύ τους οργανικά και είναι αποδεκτές από την επιστηµονική κοινότητα ή οµάδα που είναι ειδική στο συγκεκριµένο κλάδο της γνώσης.
    ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ:
    Επιστήµη σηµαίνει αντικειµενική γνώση που οδηγεί στην υλική και πνευµατική δύναµη.
    • Στον υλικό τοµέα η επιστήµη επιδρά καταλυτικά στον τρόπο ζωής των ανθρώπων, καθιστώντας πιο
    o άνετη την καθηµερινή ζωή µε τη βοήθεια των τεχνολογικών εφαρµογών. Επίσης, µε την ευρεία χρησιµοποίηση της µηχανής και την αυτοµατοποίηση της εργασίαςπεριορίζεται ο πόνος και ο µόχθος, µε συνέπεια να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής και να ανεβαίνει το βιοτικό επίπεδο.
    •Από την άλλη πλευρά, η πρόοδος της ιατρικής συντελεί στην καταπολέµηση των ανίατων ασθενειών και της θνησιµότητας, στη γενικότερη βελτίωση της υγείας και στην άνοδο του µέσου όρου ζωής.
    Αντίστοιχα, η επιστήµη επιδρά καταλυτικά και στοντρόπο σκέψης των ανθρώπων. Η έγκυρη και αντικειµενική γνώση, η χρησιµοποίηση της λογικής, κριτικής ικανότητας οδηγεί στην κυριαρχία του ορθολογισµού. Ταυτόχρονα, η ανθρώπινη σκέψη αποδεσµεύεταιαπό προλήψεις, δεισιδαιµονίες και αυθεντίες, µε αποτέλεσµα να διευρύνονται οι πνευµατικοί ορίζοντες του ανθρώπου.
    Α' ΕΡΩΤΗΜΑ:
    ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ:
    Υπηρέτης της επιστήµης είναι ο επιστήµονας, ο οποίος ως φορέας της δύναµης – απορρέει από τα επιτεύγµατα που κατασκευάζει – και κάτοχος της αλήθειας φέρει ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και στην εποχή του γενικότερα, για τον τρόπο χρήσης της δύναµης που διαθέτει, όπως επίσης και για τη διάδοση της αλήθειας στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Εποµένως, ο επιστήµονας πρέπει να είναι όχι
    µόνο φορέας της γνώσης, αλλά και άνθρωπος.
    ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ:
    1. Ο επιστήµονας θα πρέπει να διακρίνεται από υψηλή επιστηµονική κατάρτιση και να ενηµερώνεται συνεχώς για κάθε ανακάλυψη που προκύπτει από την επιστηµονική έρευνα.
    2. Η ερευνητική διάθεση και η διαρκής επιµόρφωση είναι απαραίτητο να συνδυάζονται µε τη συστηµατική εργασία και την ορθή χρησιµοποίηση των επιστηµονικών µεθόδων.
    3. Τα αποτελέσµατα που προκύπτουν από την έρευνα δε θα πρέπει ο επιστήµονας να τα δέχεται άκριτα, αλλά να τα υποβάλλει σε βασανιστικό έλεγχο. Έτσι, έχοντας κριτικό και ανήσυχο µυαλό, θέτει σε λεπτοµερή και συνεχή έλεγχο τα συµπεράσµατα όχι µόνο των δικών του ερευνών, αλλά και των συναδέλφων του.
    Υποχρέωση του επιστήµονα είναι να αναλαµβάνει την ευθύνη ενδεχόµενης αποτυχίας που οφείλεται στον ίδιο.
    4. Έχει χρέος να τηρεί τους κανόνες της επιστηµονικής δεοντολογίας, πρέπει να αναφέρει τα επιστηµονικά έργα άλλων που τον βοήθησαν, ώστε να δηµιουργήσει το δικό του έργο, δεν είναι ορθό να διακατέχεται από εµπάθεια, µισαλλοδοξία και φανατισµό, που τον εµποδίζουν να δει καθαρά την επιστηµονική αλήθεια.
    5. Η προκατάληψη, η έλλειψη αντικειµενικότητας, η παραχάραξη της αλήθειας, δεν έχουν θέση στην επιστηµονική έρευνα. Θεωρείται αναγκαίο να µην είναι µονοδιάστατος, αλλά «ανοιχτός» σε κάθε νέα εξέλιξη στον επιστηµονικό χώρο.
    ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ:
    Ο επιστήµονας, ως άνθρωπος που εντάσσεται και βιώνει µέσα στην κοινωνία, επιβάλλεται, αρχικά, να συνειδητοποιήσει την αποστολή και το χρέος που έχει απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
    1. Χρέος του είναι να µην οδηγείται στην πνευµατική µονοµέρεια, αλλά να έχει σφαιρική ενηµέρωση για οικονοµικά, κοινωνικά και πολιτιστικά θέµατα. Άλλωστε, έχει τεράστια κοινωνική ευθύνη, αφού µε τις ανακαλύψεις ή τις εφευρέσεις του µπορεί να κλονίσει την παγκόσµια ισορροπία. Εποµένως, απαραίτητο εφόδιο πέρα από την επιστηµονική του κατάρτιση είναι και η ανθρωπιστική παιδεία, ώστε να είναι φορέας γνώσεων, αλλά και ανθρωπιάς.
    2. Επίσης, ο επιστήµονας θεωρείται αναγκαίο να είναι φορέας ηθικών αξιών και να διακρίνεται για τις ανθρωπιστικές του αρχές. Με τα επιτεύγµατα που δηµιουργεί επιβάλλεται να ανυψώνει την κοινωνία, όχι µόνο υλικά και πνευµατικά, αλλά και ηθικά. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να εναρµονίζει την
    ηθική µε τη γνώση.
    3. Με την απόκτηση της αυτογνωσίας ο επιστήµονας έχει χρέος να καλλιεργεί την κοινωνική συνείδηση που θα τον καταστήσει ικανό να αντιλαµβάνεται ότι πάνω από το ατοµικό συµφέρον βρίσκεται το κοινωνικό. Έτσι θ’ αφουγκράζεται τον παλµό της κοινωνίας, αναπτύσσοντας αισθήµατα αγάπης, συνεργασίας και αλληλεγγύης απέναντι στους συνανθρώπους του.
    4. Επιπλέον, ο επιστήµονας θα πρέπει να είναι αρωγός στις προσπάθειες για εκλαΐκευση της γνώσης, ώστε να γίνει κτήµα του λαού. Από την άλλη πλευρά είναι απαραίτητη και η συµβολή του στην ενηµέρωση και διαφώτιση της κοινής γνώµης για τις αρνητικές συνέπειες που προκύπτουν από τη χρησιµοποίηση των επιστηµονικών επιτευγµάτων.
    5. Αποτελώντας «κοµµάτι» της πνευµατικής ηγεσίας κάθε χώρας, είναι αναγκαίο να καθοδηγεί το λαό και να καθίσταται µε τη δράση και τη συµπεριφορά του φωτεινό παράδειγµα και πρότυπο για µίµηση.
    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
    Εποµένως, ο επιστήµονας ως ανιδιοτέλης υπηρέτης του πολιτισµού και της κοινωνίας, θα επιβραβεύεται µόνο όταν διακρίνεται από εσωτερική ελευθερία και ηθικότητα, την αφιλοχρηµατία και την έλλειψη φιλαυτίας και εγωισµού, και συνειδητοποιώντας ότι επιτελεί λειτούργηµα δε θα «βλέπει» τον επιστηµονικό χώρο µέσα από τα µάτια ενός στυγνού επαγγελµατία.

    ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ:
    1. Ο επιστήµονας δεν ανήκει µόνο στην κοινωνία, αλλά και στην εποχή του γενικότερα. Και αυτό γιατί είναι κοινωνικό ον, εποµένως δεν είναι δυνατό να αδιαφορεί για τα κοινωνικά ζητήµατα.
    Αντίθετα, καθήκον του είναι να εντοπίζει τα σύγχρονα προβλήµατα που απασχολούν την κοινωνία, να τα ιεραρχεί ανάλογα µε τη σοβαρότητα και την έκτασή τους και να προτείνει λύσεις, αναλαµβάνοντας ταυτόχρονα πρωτοβουλίες για την αποτελεσµατική αντιµετώπισή τους.
    2. Σε διεθνές επίπεδο είναι αναγκαίο να υπάρχει συνεργασία των επιστηµόνων και συντονισµός των ενεργειών τους, ώστε να χρησιµοποιούνται τα επιστηµονικά επιτεύγµατα προς όφελος της παγκόσµιας κοινότητας.
    Β’ ΕΡΩΤΗΜΑ:
    ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ:
    Η ραγδαία εξέλιξη της επιστήµης στη σηµερινή εποχή την καθιστά ευεργέτισσα της ανθρωπότητας, αλλά ταυτόχρονα µπορεί να τη µετατρέψει σε θανάσιµο κίνδυνο. Αυτό φυσικά δεν εξαρτάται από την επιστήµη αυτή καθ’ αυτή, αλλά και τους φορείς της, τους επιστήµονες. Στο σηµείο αυτό λοιπόν, κρίνεται σκόπιµο ν’ αναζητηθούν τα αίτια που οδηγούν στην εκτροπή της επιστήµης από τους πραγµατικούς της σκοπούς.
    ΑΙΤΙΑ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ:
    1. Πολλές φορές ο επιστήµονας χρησιµοποιεί τις γνώσεις του και ειδικότερα τα επιτεύγµατα που δηµιουργεί για την εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών. Έτσι, η επιστηµονική γνώση χρησιµοποιείται σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, µε συνέπεια να εκτρέπεται από την πραγµατική αποστολή της, που είναι η προαγωγή του πολιτισµού και του κοινού καλού. Συγκεκριµένα, ο επιστήµονας επιδιώκει, παρασυρόµενος από ατοµιστικά πάθη, να αποκτήσει δύναµη και να οδηγηθεί στην προσωπική καταξίωση.
    Από την άλλη πάλι µεριά, η έντονη διάθεση για πλουτισµό, η αλαζονεία, η µαταιοδοξία και ο εγωισµός τον ωθούν σε ένα αδιάκοπο κυνήγι της δόξας και της διάκρισης.
    2. Ο επιστήµονας λοιπόν αντιµετωπίζει την επιστήµη ως εµπόρευµα για προσωπικό του όφελος κι όχι σαν γνώση στην υπηρεσία του ανθρώπου. Αυτό το φαινόµενο διογκώνεται, γιατί ο επιστήµονας έχει αποδεσµευτεί από κάθε ηθική αρχή και αξία που θα έπρεπε να διακρίνει τις ενέργειές του και γενικότερα τη στάση του απέναντι στη ζωή και την κοινωνία. Ο ηθικός αµοραλισµός του επιστήµονα είναι ιδιαίτερα έντονος στη σηµερινή εποχή µε συνέπεια να κυριαρχεί το δόγµα «η επιστήµη για την επιστήµη».
    3. Ο επιστήµονας, εκφράζοντας µέσα από τα δηµιουργήµατά του την εποχή, δεν είναι δυνατό να αποδεσµευτεί από αρνητικούς επηρεασµούς, που προέρχονται κυρίως από το χώρο της πολιτικής.
    Αρκετά συχνά αφιερώνει τον εαυτό του και τις γνώσεις του στην υπηρεσία εξυπηρέτησης πολιτικών σκοπιµοτήτων – πολιτική στράτευση του επιστήµονα – µε αποτέλεσµα οι επιστηµονικές ανακαλύψεις να χρησιµοποιούνται αρνητικά, µέσα στα πλαίσια των κοµµατικών ανταγωνισµών.
    4. Όµως, η παρεκτροπή της επιστήµης από την αποστολή της δεν οφείλεται µόνο στον επιστήµονα.
    Σε µεγάλο βαθµό το φαινόµενο αυτό απορρέει από τις πολιτικές δεσµεύσεις που υφίσταται η επιστήµη από τις κυβερνήσεις των κρατών, που ουσιαστικά την καθιστά οικονοµικά εξαρτηµένη απ’ αυτές (τα κονδύλια για την επιστηµονική έρευνα εγκρίνονται και προέρχονται από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες). Εποµένως, τα επιστηµονικά επιτεύγµατα ελέγχονται από τις κυβερνήσεις, που αρκετά συχνά τα χρησιµοποιούν για στρατιωτικούς σκοπούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να πετύχουν είτε την αµυντική θωράκιση των κρατών είτε τη στρατιωτική υπεροχή απέναντι σε άλλα κράτη (µέσα στα πλαίσια του ανταγωνισµού των πολεµικών εξοπλισµών).
    ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ:
    Η παρεκτροπή της επιστήµης από τους πραγµατικούς σκοπούς που θα έπρεπε να πραγµατώνει επιφέρει αρνητικές συνέπειες σε ατοµικό και κοινωνικό επίπεδο και συντείνει στη διεύρυνση της κρίσης και της πολύπλευρης αποσταθεροποίησης που χαρακτηρίζει την εποχή µας.
    ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ:
    1. Η υπέρµετρη ανάπτυξη του υλικού πολιτισµού οδηγεί σε στασιµότητα τον πνευµατικό. Έτσι, η πρόοδος του πολιτισµού ταυτίζεται αποκλειστικά και µόνο µε την πρόοδο του υλικοτεχνικού σκέλους του, µε συνέπεια να ατροφεί ο ηθικοπνευµατικός τοµέας.
    Εποµένως, η ανισοµερής ανάπτυξη του υλικού και του πνευµατικού πολιτισµού επιφέρει:
    α) Τη µόλυνση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Ο σηµερινός άνθρωπος αντιµετωπίζει όλο και περισσότερο έντονο το πρόβληµα της υγιεινής διαβίωσης, αφού τα συνεχή πλήγµατα που υφίσταται το περιβάλλον, µέσα στο οποίο ζει και αναπτύσσεται είναι ανεπανόρθωτα.
    β) Τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέµου. Η επιστηµονική γνώση χρησιµοποιείται για την τελειοποίηση των όπλων µαζικής καταστροφής, όπως είναι τα πυρηνικά, µε αποτέλεσµα να απειλείται η παγκόσµια ειρήνη.
    γ) Την αλλοτρίωση του επιστήµονα όσον αφορά τον εργασιακό του χώρο – απώλεια της φαντασίας και της δηµιουργικότητας, αυτοµατοποίηση και µηχανοποίησή του, θεοποίηση της λογικής – και τους συνανθρώπους του.
    2. Όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, κυριαρχεί η απανθρωποίηση. Στο βωµό της προόδου και της εξέλιξης, συχνά θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές. Ο άνθρωπος δεν αντιµετωπίζεται ως αξία, αλλά θεωρείται απλώς το µέσο για την αξιοποίηση των τεχνικών εφαρµογών.
    3. Τέλος, ο τοµέας της επιστήµης και ειδικότερα οι επιστηµονικές ανακαλύψεις χρησιµοποιούνται ως µέσο άσκησης πιέσεων στον πολιτικό και κατ’ επέκταση στον στρατιωτικό χώρο.
    Επηρεάζουν λοιπόν άµεσα τη διεθνή πολιτική κατάσταση, µε συνέπεια η επιστήµη να µετατρέπεται σε πεδίο, όπου ευδοκιµούν οι ανταγωνισµοί µεταξύ των κρατών και κυρίως των υπερδυνάµεων.
    ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
    Ο µεγαλύτερος όµως κίνδυνος για την ανθρωπότητα προέρχεται από τους επιστήµονες εκείνους που συνειδητά προετοιµάζουν την ολοκληρωτική της καταστροφή, που έχουν µετατρέψει την επιστήµη σε εχθρό του ανθρωπίνου γένους. Γι’ αυτό θα πρέπει οι επιστήµονες να θέσουν τις γνώσεις που κατέχουν και τα επιτεύγµατα που δηµιουργούν στην υπηρεσία της ευηµερίας και όχι της φιλοχρηµατίας, της απληστίας και της κοινωνικής διάκρισης, στην υπηρεσία των πραγµατικών αναγκών και όχι των πλαστών, κάτω από την επίδραση των ανθρωπιστικών αξιών.
    Μόνο τότε θα υπάρχει επιστήµη που θα καλλιεργεί τους οραµατισµούς της ανθρωπότητας και όχι τους φόβους της. Θα θεµελιώνει τη συνεργασία, τη φιλία και την αλληλεγγύη µεταξύ των λαών και όχι την ενοχή µέσα στους ανθρώπους.


    Λεξιλόγιο:
    επιστημοσύνη= η εντελής γνώση του γνωστικού πεδίου και της ειδικής μεθοδολογίας της επιστήμης με την οποία ασχολείται κανείς-το σύνολο των επιστημονικών γνώσεων ενός επιστήμονα.
    επιστητό ( χωρίς πληθυντικό)= αυτό που μπορεί να προσεγγίσει ο άνθρωπος μέσω της γνώσης.

    Ι.Ε.Π.: Οι νέοι φάκελοι υλικού για Αρχαία Ελληνικά, Λογοτεχνία και Νεοελληνική Γλώσσα Γ΄ Λυκείου

    Ι.Ε.Π.: Οι νέοι φάκελοι υλικού για Αρχαία Ελληνικά, Λογοτεχνία και Νεοελληνική Γλώσσα Γ΄ Λυκείου