ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ

   Ο εθελοντισμός είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 στην Ευρώπη, όπου μπορούμε να μιλήσουμε για κίνημα, αλλά και στην Ελλάδα. Στον εθελοντισμό στηρίχτηκε το συντριπτικό ποσοστό των σημαντικών προσπαθειών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στην Ελλάδα.

   Ως εθελοντές/ριες θεωρούνται τα άτομα εκείνα, τα οποία χωρίς να υποχρεώνονται από δυνάμεις εξωτερικές προς τη συνείδηση τους, διαπιστώνουν κοινωνικές ανάγκες, ή ανάγκες που έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής γενικότερα, σχεδιάζουν τρόπους ικανοποίησης των αναγκών και αναπτύσσοντας τις ευρύτερες δυνατές μορφές συνεργασίας και επικοινωνίας μεταξύ ατόμων και ομάδων προσπαθούν να υλοποιήσουν –με μη βίαιους τρόπους και μέσα-το σχεδιασμό αυτό, διαμορφώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το πρόπλασμα για μια μελλοντική αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία.

   Ο εθελοντισμός εμφανίζεται σαν μια από τις πολλές μορφές που μπορεί να πάρει η «Τρίτη Διάσταση» μεταξύ Κράτους και Αγοράς, και να αποτελέσει απάντηση στην παρακμή του Κράτους Κοινωνικών Παροχών ή Ευημερίας (Welfare State). Αυτή η «Τρίτη Διάσταση» ονομάζεται «ιδιωτικό-κοινωνικό» και ορίζεται από τον Donati (1978) ως «κάθε περιβάλλον αυτόνομης διαχείρισης από εκείνον που εργάζεται και συμμετέχει σ’ αυτό , το οποίο απολαμβάνει δημοσίων εγγυήσεων και του οποίου ελέγχονται οι πηγές και τα αποτελέσματα τα οποία παράγει σύμφωνα με τα σταθερά κριτήρια ως κοινό αγαθό για τη δημόσια ολότητα» .

   Το κράτος Ευημερίας ( ή παροχών) φαίνεται να βρίσκεται σε κρίση από τη δεκαετία του ’70 ,όχι μόνον επειδή «πλέον οι οικονομικές πηγές του σπανίζουν αλλά και επειδή πολλοί είναι εκείνοι που αισθάνονται ότι δεν τους ικανοποιούν οι παροχές και οι χορηγίες του». Επίσης «η δομή του σημερινού Κράτους Ευημερίας είναι τέτοια που παράγει αποτελέσματα τα οποία δε συμβιβάζονται με τις αρχές στις οποίες θεμελιώνεται η κοινωνική αλληλεγγύη» (Κατσουρός 1991). Είναι χαρακτηριστικό πως μια μεγάλη ενότητα αιτημάτων που εκφράζει ανάγκες ανικανοποίητες από το Κράτος Ευημερίας ανάγεται στη σχέση κοινωνίας-φύσης. Καινούργιες ανάγκες ως επί το πλείστον, λόγω της πρόσφατης εμφάνισης τωναντίστοιχων προβλημάτων , από τη φύση τους θα λέγαμε ότι είναι δύσκολο να εκφραστούν και να βρουν ικανοποίηση μέσα από τους θεσμούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων ανικανοποίητων αιτημάτων, είναι αυτά που συνδέονται με τις μετα-υλιστικές αξίες (π.χ αιτήματα που έχουν να κάνουν με εκπαίδευση έξω από τους παραδοσιακούς θεσμούς, με την πολιτιστική κληρονομιά, με την καλυτέρευση της γειτονιάςκαι των τοπικών κοινοτήτων και, τέλος, με τον τομέα της υγείας, με τα προβλήματα των γεροντοτέρων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες). Επειδή λοιπόν οι δυνάμεις της Αγοράς δε φαίνονται πρόθυμες να αντιμετωπίσουν τα μετα-υλιστικού τύπου αιτήματα, το δε Κράτος Ευημερίας αδυνατεί ή, όταν προσπαθεί, αποτυγχάνει (εγκληματικότητα, υγεία, προστασία του περιβάλλοντος, κυκλοφοριακό πρόβλημα κ.α), ο εθελοντισμός εμφανίζεται να προσφέρει μια βιώσιμη και έγκυρη απάντηση.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Α. Να συντάξετε την περίληψη του κειμένου σε 100 περίπου λέξεις.

(25 μονάδες)

Β. Συμφωνείτε με την κρίση του συντάκτη ότι «ο εθελοντισμός εμφανίζεται να προσφέρει μια βιώσιμη απάντηση»; Να καταθέσετε τις απόψεις σας σε μία παράγραφο οκτώ τουλάχιστον στίχων που θα αναπτυχθεί με τη μέθοδο των παραδειγμάτων.

(15 μονάδες)

Β2. Το εξεταζόμενο κείμενο εντάσσεται στον επιστημονικό λόγο. Μπορείτε να εντοπίσετε τα στοιχεία που οριοθετούν το χαρακτήρα του επιστημονικού λόγου;

(5 μονάδες)

Β3. Εξετάζοντας το σύνολο του κειμένου, να αναγνωρίσετε τις μεθόδους ανάλυσης που εφάρμοσε ο συγγραφέας κατά τη σύνταξή του.

(5 μονάδες)

Β4. α) Να σημειώσετε τέσσερις λέξεις/ φράσεις που συνιστούν ειδικό λεξιλόγιο.

β) Να ετυμολογήσετε τις ακόλουθες λέξεις και να δημιουργήσετε από το α ́ ή β'́ συνθετικό τους νέες παράγωγες, απλές ή σύνθετες, λέξεις:

προσπαθούν, ευημερίας, ανάγεται, έγκυρη.

(10 μονάδες)

Γ. Στο πνευματικό κέντρο του δήμου σας, ως εκπρόσωπος της νεολαίας, εκφωνείτε ομιλία (600 λέξεων) όπου αναπτύσσετε τις θέσεις σας για την αξία του εθελοντισμού και για την ευθύνη της πολιτείας και των φορέων αγωγής αναφορικά με τους τρόπους ενίσχυσης του εθελοντικού κινήματος.

(40 μονάδες)